wezmę plecak swój i gitarę,
pożegnania kilka słów,
Pitagoroas bądźcie zdrów,
do widzenia Wam, canto cantare...
- słowami tej piosenki co roku jako uczennica szkoły podstawowej witałam najpiękniejszy okres w roku czyli wakacje, które kiedyś oznaczały dla mnie nie tylko wolne od szkoły, ale początek przygody i beztroskich chwil, spędzanych przede wszystkim u dziadków na wsi i w mniejszym wymiarze na wczasach z rodzicami czy później także na koloniach. Pachniały skoszoną trawą, akacjami, lipą, rumiankiem i chabrami, sianem w stodole, wieczornym ogniskiem, smakowały wiśniami, jagodami, papierówkami, mirabelkami, lodami bambino, rozbrzmiewały śpiewem ptaków i kumkaniem żab wieczorem. Ilekroć ktoś kosi trawę u mnie na osiedlu zapach ten od razu przywołuje wspomnienie wakacji, nostalgię za beztroskimi czasami dzieciństwa i żal, że już nigdy ich nie przeżyję i zamiast latem hasać po łące siedzę w biurze, a widok przede mną to tylko betonowe biurowe zagłębie:-(
Na stronie Pewexu pojawiło się niedawno takie oto zdjęcie i ono odzwierciedla w pełni to co dla znaczyły mnie i wielu moich kolegów wakacje ;-)
Wakacje zaczynały się zazwyczaj 24 czerwca, zaraz po rozdaniu świadectw w szkole, co zazwyczaj wiązało się dla mnie z nagrodą na koniec roku czyli oczywiście książką. W swoim zbiorze odnalazłam nagrody na koniec roku od klas 0-3, co niezmiernie mnie cieszy :-) Te oto książeczki, mające dla mnie nieocenioną wartość sentymentalną prezentuję poniżej:
W zerówce, którą wspominam najcudowniej na świecie, na koniec roku otrzymałam książeczkę z mojej ulubionej serii "Poczytaj mi mamo", a mianowicie "Katar żyrafy":
W klasie I nagrodą książkową były "Przygody Filemonka Bezogonka" czyli w sam raz coś dla miłośniczki kotów, którą byłam już od najmłodszych lat ;-) Ponieważ książka jest długa i nie ma kolorowych ilustracji wklejam tylko okładkę i "historyczną" dedykację. Wszystkie moje nagrody z klas I-III wypisane są przez tą samą nauczycielkę - panią Lidię Kalinowską - chyba najcudowniejszą nauczycielką jaką miałam. Kartka z wakacji dla "pani" była zawsze obowiązkowa :-)
W klasie II nagrodzono nas klechdami domowymi "Przy kominku" - czasem nawet dzisiaj sięgam po opowieści z tej książki (jak nie mogę zasnąć strzelam sobie jedną lub dwie na dobranoc ;-))
W kalsie III książka była zupełnie nietrafiona, gdyż chyba nie bardzo jest książką dla dzieci. "Kampinoskie bobry" jakoś nigdy nie przypadły mi szczególnie do gustu, pewnie dlatego, że jeśli chodzi o bobry wolałam "Wiklinową zatokę" ;-). Ba - wysuwam nawet przypuszczenie, że szkoła zakupiła książki z jakiejś przeceny - wydane w 1987 przeleżały 3 lata, nie znalazłszy zapewne chętnych na jej zakup, i wtedy po promocyjnej cenie nabyły je szkoły.
A oto na zdjęciu bóbr z pobliskiej puszczy :-)
To tyle z moich osobistych, jakże cennych pamiątek :-) Poniżej wakacyjno-letnie wierszyki, wprowadzające w beztroski letni nastrój.
Najpierw te z podręcznika "W szkole i na wakacjach":
Następne z książki "Uśmiechy roku":
I na koniec Ewa Szelburg Zarembina - w tym mój ukochany wierszyk z dzieciństwa "Idzie niebo ciemną nocą":
